"Żniwo gniewu" Lucie Di Angeli-Ilovan

Tytuł: "ŻNIWO GNIEWU"
Autor: Lucie Di Angeli-Ilovan


Wydawnictwo: Zysk I S-ka
Data wydania: 28 czerwca 2011

Liczba stron: 368




Moja ocena 9/10

To jedna z piękniejszych książek, które przeczytałam o losach zwykłych ludzi i ich walce również tej wewnętrznej z samym sobą, podczas II-ej wojny światowej. "Żniwa gniewu" Lucie Di Angeli-Ilovan to moim zdaniem powinna być lektura obowiązkowa już w szkole podstawowej.

Ten okrutny okres jakim była druga wojna światowa w tej powieści widziany jest oczami i sercem dwóch kochających się sióstr. Kaszmira i Maruszka bardzo są ze sobą związane, mimo że mają dwa skrajnie różne charaktery.

Starsza Kaszmira nigdy nie garnęła się do nauki i matka posłała ją na służbę, gdzie niestety życie jeszcze bardziej jej dopiekło. Natomiast w dorosłym życiu za swojego partnera życiowego wybiera Szurę, który jest komunistą i rosyjskim żydem.

Maruszka natomiast w przeciwieństwie do siostry namiętnie czyta o żywotach wszystkich świętych i pragnie w przyszłości wstąpić do klasztoru. W dorosłym, jednak życiu poznaje polskiego żołnierza Zygmunta, posiadacza majątku ziemskiego, za którego wychodzi za mąż.
Mimo że od dzieciństwa życie obu sióstr nie było usłane różami i wydawało by się, że w końcu nieszczęść nadszedł kres to niestety wybucha wojna i odbiera im wszystko. Obie owdowiały, pozostały bez dachu nad głową i z dwójką malutkich dzieci.
Tak zaczyna się ich tułaczka za domem i chlebem, w czasie której są poniżane, zmuszane do ciężkiej pracy oraz narażane na ogromne cierpienie z głodu i rozpaczy na tle straszliwej wojny.

Ciekawostką jest to, że główną bohaterką jest właściwie Magdalena - córka Maruszki, która na podstawie wspomnień własnych i starszego rodzeństwa oraz dzienników matki, odtwarza tułaczkę sióstr. Wszystko to sprawia, że książka przepełniona jest wieloma wątkami, które w końcu składają się na jedna niesamowitą całość. "Żniwo gniewu" pokazuje jak ogromna siła drzemie w kobietach, która pcha je do przodu, mimo przeciwności losu i na przekór wszystkim. Napisana jest z takim ciepłem i ogromną dawką emocji, że wracam wspomnieniami do swojego dzieciństwa kiedy to mój dziadek opowiadał, że wojna nie była wcale biało-czarna, czyli nie wszyscy Polacy byli "biali" i nie wszyscy Niemcy byli "czarni".

Długo po przeczytaniu tej książki wciąż byłam przy niej myślami. Zapadła tak bardzo w mojej pamięci, że nie byłam w stanie tak od razu (jak mam w zwyczaju) sięgnąć po następna powieść. Dlatego też powtórzę się, moim zdaniem to powinna być obowiązkowa lektura w szkole dla młodzieży, ponieważ to kawałek naszej historii - historii polskości - tylko widziany oczami i sercem dwóch sióstr. Ponad to nie każdy ma (lub miał) dziadka, który opowie i pozwoli poczuć jakim okrucieństwem była wojna i jakim heroizmem wykazali się zwykli ludzie. Szczerze polecam i zapewniam ogromne emocje!

Pozdrawiam serdecznie
Zaczytana Joana



Książka bierze udział w wyzwaniach czytelniczych:
- "Pod hasłem" - hasło na Kwiecień to "Alfabet - literka Ż"
- "Klucznik" - nr 3. - Wiosna ach to ty.