Przyznaję z przyjemnością, że ostatnio mam szczęście do książek Pani Patrycji Żurek. Jakimś cudem stają na mojej drodze, a ja biorę to co los i przywieje i jeszcze się nie zawiodła.
Tym razem przywędrowała do Mnie "Zaginiona pszczoła" powieść niczym bajka, która opowiada o baśniowo brzmiącej Maciejce z Mioduli, ale niestety jej doświadczenia życiowe już takie nie są. Tak na marginesie - urzekła mnie ta Maciejka z Mioduli - uśmiecham się na samo brzmienie.
Dodam jeszcze, że Maciejka od niedawna mieszka w Mioduli i pracuje w miejscowym pensjonacie. Jest raczej skryta i niewiele mówi o swojej przeszłości, a wręcz trzyma wszystkich na dystans. Nikt nie wie skąd przyjechała i czy przed czymś ucieka.
Jacenty natomiast jest emerytowanym policjantem i wraz z żoną przeprowadził się na wieś. Mężczyzna od zawsze o tym marzył, a w Mioduli znajduje swoje miejsce i prowadzi pasiekę. Katarzyna niestety nie podziela wielkiej miłości męża do wsi, ale zrobiła to dla niego i małżeństwa. Któregoś dnia niestety dochodzi do tragedii, bowiem użądliła ją, jakaś zbłąkana pszczoła i kobieta niestety zapada w śpiączkę.
"Zagubiona pszczoła" to jest powieść, która biegnie swoim rytmem. Są chwile kiedy rozkoszujemy się wiejską sielanką, ale są również momenty wręcz mrożące krew w żyłach i to z najmniej oczekiwane strony.
Pani Patrycja ponownie pokłoniła się w swojej książce nad relacjami między ludźmi i to jest chyba to co najbardziej lubię w jej powieściach. To jest ten rodzaj opowieści, który sprawia, że czytelnik nagle zatrzymuję się i skłania do refleksji nad własnym życiem i relacjami w najbliższym otoczeniu.
Spędziłam z nią cudownie słoneczny weekend, ale myślę, że w mojej głowie zostanie ona na dłużej.
Polecam
Zaczytana Joana
Książkę przeczytałam w rama BOOK TOUR które organizuje najlepsza w tej dziedzinie Andżelika z Czytam dla przyjemności dziękuję za zaufanie.
Piękna okładka i recenzja kuszą :)
OdpowiedzUsuńPolecam Tobie bardzo.
Usuń